Achterover leunend, de handen gevouwen in de nek. Jan Willemse (1949, Vogelenzang) zit op zijn praatstoel. In het kantoortje annex opslagruimte achter de winkel vertelt hij over zijn Onderdelenhuis aan de Venneperstraat 20A. Geflankeerd door zijn vrouw Annie laat de winkelier het verleden de revue passeren. Er zijn heel wat omwegen voordat hij zich voorgoed in Nieuw-Vennep vestigt. Gevolg van zijn levensopvatting. “Als het me niet bevalt, ben ik weg.” Hoewel de pensioengerechtigde leeftijd al ruimschoots is bereikt, laat hij weten voorlopig nog te vinden te zijn op de huidige stek bij winkelcentrum De Symfonie. “Zolang de mensen me nodig hebben”, aldus deze vraagbaak bij elektrotechnische problemen.  

Mooie toekomst voor  Vennepse kleermakerij

Stap voor stap maakte Yavuz Okur (1983, Amsterdam) zich het ambacht van kleermaker eigen. En het duurde niet lang of hij had het volledig in de vingers. Niet zo verwonderlijk, want hij volgde in het voetspoor van zijn vader, die zo’n dertig jaar geleden een bedrijfje in Amsterdam was begonnen. Oorspronkelijk leerde Yavuz voor automonteur, maar toen het moeilijk was een goede stageplek te vinden haakte hij af. Hij was bovendien niet echt gecharmeerd van oliesmeer, vond het werk eigenlijk ook te zwaar en besloot daarom van koers te veranderen En met succes. Sinds 2000 runt hij een eigen zaak aan de Kerkstraat 12 in Nieuw-Vennep. Hier heeft hij een vaste klantenkring opgebouwd. We maken kennis met een blijmoedig mens, die op deze plek een mooie toekomst voor zijn kleermakerij ziet.

Begrafenisondernemer met persoonlijke betrokkenheid.

Zij heeft diverse baantjes achter de rug, als in 1994 wordt gevraagd of ze in Lisse bij uitvaartvereniging Doodenzorg koffiedame wil worden. ‘Echt iets voor jou’, meent bestuurder Jozef van Rijssel. Joke Uijthoven (1957, Nieuw-Vennep) aarzelt even, maar heeft tot nu toe geen spijt van haar keuze. Ze gaat al gauw helpen met afleggen, behaalt het vakdiploma van de STIVU, Stichting Vakexamens Uitvaartzorg en is daarna nooit meer weggeweest. Ze vormt een bekend gezicht op de advertentiepagina in de krant tussen de plaatselijke begrafenisondernemers. In profiel op de foto, sinds 2010 samen met oudste zoon Patrick. Een gesprek over bijna 25 jaar zorg voor een mooi laatste afscheid, mensen begeleiden in het rouwproces, persoonlijke betrokkenheid. Ook maken we nader kennis met haar Vennepse familiegeschiedenis.   

Wat de mensen willen, leveren wij

Glas hoorde niet thuis in een juwelierszaak, vonden zijn collega’s. Jan Warmerdam (1942) haalde indertijd zijn schouders op. “Ik had het Swarovski kristal ergens in een vitrine gezien en vond het meteen een mooi product. Via de juweliersbeurs in Utrecht ben ik toen dealer geworden. Ik was daarmee de eerste in mijn vakgebied.” Sinds vijf jaar kun je in de zaak aan de Venneperweg ook sieraden van Pandora aantreffen. Hiermee volgde Warmerdam de hype in bling bling. Het zijn twee voorbeelden die zijn ondernemerschap typeren. Zijn stelregel: “Wat de mensen willen, leveren wij.” Een motto waaraan hij zich wil houden, tot en met de laatste dagen van het bedrijf, eind december 2012.

Vijf generaties in het schoenenvak

Schoenreparaties, klaar terwijl u wacht. Jarenlang was dat de belofte van schoenmaker Peter van der Riet (1950, Hoofddorp) aan zijn klanten. ‘Zo snel gaat het tegenwoordig niet meer’, laat hij met een glimlach weten. ‘Die slogan hoorde indertijd bij het concept van de hakkenbar. Zo ben ik in november 1977 begonnen als één van de ondernemers in winkelcentrum Plein 7 in Nieuw-Vennep.’ Willen we graag meer weten over het ambachtelijke bedrijf waarmee hij zich in het dorp heeft geprofileerd, blijkt er een compleet familieverhaal achter te zitten. Het relaas begint kort na de drooglegging van de polder, halverwege de negentiende eeuw, toen Peters overgrootvader Dorus van der Riet vanuit Brabant zijn heil zocht in Haarlemmermeer.

Ambachtelijke rookworst volgens familierecept

De tweede editie na de oorlog van de Slagers Vaktentoonstelling in Utrecht leverde in 1947 voor de Nieuw-Vennepse slager Willem Kroes de eerste Slavakto onderscheiding op vanwege zijn voortreffelijk gevulde kalfsborst en salami. Gera Kroes, weduwe van zijn zoon Flip, heeft de oorkonde al die jaren ingelijst bewaard. Haar man zette de traditie voort met bekroonde zelfgemaakte worsten en de heerlijkste hammen. De ambachtelijke rookworst volgens familierecept is nog steeds te vinden bij slagerij Kroes aan de Hoofdweg 1336, inmiddels onder supervisie van André van Duivenvoorde.